เธเนเธฒเธ
ห้องผีสิง การ ลองของ ในห้อง คนตาย เรื่องเล่า ประสบการณ์ ขนหัวลุก"ธมกร" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อลองของกับห้องผีสิง
dtz,ไม่เคยเล่าเรื่องสยองขวัญนี้ให้ใครฟังมาก่อนเลย ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความลับก็จริง แต่เราก็รู้ๆ กันอยู่แค่ 5 คนเท่านั้นเอง ใครจะเชื่อเราล่ะคะ?
ปัจจุบันดิฉันอายุ 40 ปี มีครอบครัวและลูกๆ ที่กำลังน่ารักน่าเอ็นดู แต่เหตุการณ์แปลกประหลาดครั้งนั้น ดิฉันกับเพื่อนๆ ไม่เคยลืม และไม่มีวันลืมได้เด็ดขาด.. มันทั้งคาใจ ทั้งเป็นบาดแผลที่แม้ไม่มีใครไปสะกิดสะเกา มันก็เจ็บแปลบได้เสมอ
ตอนเรียน ม.ปลายอยู่โรงเรียนชื่อดัง ดิฉันซ่าน่าดู และเป็น 1 ในกลุ่มแก๊ง 6 สาวที่ร่ำลือกันว่า สวย เท่ และสุดแสบ ชอบทำอะไรบ้าๆ พิเรนทร์ๆ ตามประสาเด็กวัยรุ่น โดยเลียนแบบพฤติกรรมจากหนังฝรั่ง บางครั้งก็เกินเลยจนดูใจร้าย อย่างการชอบเอาคนที่จ๋องๆ อ่อนแอกว่ามาล้อเป็นตัวตลก
แหม! นึกย้อนไปแล้วก็อายตัวเองบอกไม่ถูกค่ะ เวลาเจอเพื่อนคนนั้นในงานเลี้ยงรุ่น ดิฉันยังเคยไปสารภาพบาปและขอโทษเธอ แต่เธอผู้นั้นกลับหัวเราะไม่ถือสาและรักดิฉันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง น่าละอายจริงๆ เลย
ความแผลงทำให้กลุ่มดิฉันเจอเรื่องราวร้ายกาจ กลายเป็นตราบาป เพราะคราวนี้ไม่มีใครมาให้อภัยอย่างเพื่อนคนนั้น
คุณพ่อคุณแม่ดิฉันเป็นนักธุรกิจระดับเศรษฐี ต้องติดต่อและเดินทางไปต่างประเทศเสมอๆ บ้านหรือคฤหาสน์ของเราอยู่สุขุมวิทช่วงต้นๆ มีบ่าวไพร่เพียบพร้อม ทั้งคนรถ คนสวน คนรับใช้ แม่ครัวและผู้ช่วย รวมแล้ว 5-6 คนได้ค่ะ
ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีเรือนคนใช้อยู่ภายในบริเวณบ้าน แยกต่างหากจากตึกใหญ่ โดยปลูกเป็นลักษณะบังกะโล 3 หลัง โดยหลังหนึ่งเป็นที่อยู่ของครอบครัวคนรถ อีกหลังเป็นของคนสวนกับแม่ครัวซึ่งเป็นสามีภรรยากัน ส่วนสาวใช้อยู่ที่เรือนไม้สีขาวหลังเล็ก มีแค่ห้องนอนและห้องน้ำ แถมยังอยู่ห่างออกไปชิดรั้วหลังบ้าน
เมื่อพ.ศ. 2524 เรามีสาวใช้อายุ 17 ปี เท่าๆ ดิฉันตอนนั้น เธอชื่ออ้อย เป็นสาวเมืองเหนือ มีจริตจะก้านที่ดิฉันค่อนขอดอย่างหมั่นไส้เงียบๆ แค่ในใจ แต่ภายนอกก็เสแสร้งทำดีกับเธอ
ดิฉันบาปจริงๆ ค่ะ ความหมั่นไส้ทำให้หลอกล่อเธอไปในทางตกต่ำลงทุกทีๆ เช่น สอนให้เธอดื่มเบียร์ผสมน้ำผึ้งกับมะนาว หรือผสมเข้ากับโค้ก
เมื่อมีช่างก่อสร้างข้างบ้านมาติดพันเธอ ดิฉันนี่แหละเป็นคนยุยงส่งเสริม แอบเอากุญแจรั้วให้เธอยืมไขประตู ลอบไปเที่ยวกับผู้ชายยามดึกดื่นค่อนคืน..ไม่นานอ้อยก็ท้องป่องขึ้นมา
แทนที่จะสงสาร ดิฉันกลับกระหน่ำซ้ำเติมความเสียขวัญของเธอด้วยคำพูด เช่น เธอต้องแย่แน่! พ่อแม่ต้องเล่นงานเธอแน่! ชาวบ้านต้องนินทาว่าร้ายให้พ่อแม่เธออับอายจนแทบจะเอาปี๊บคลุมหัว..สารพัดสารพัน
ในที่สุด อ้อยก็ผูกคอตายในห้องนอนที่เรือนไม้สีขาวริมรั้วนั่นเอง!
ดิฉันใจหาย พยายามแก้ตัวให้ตัวเองฟังว่า อ้อยมันไม่รักดีเองต่างหาก ไม่ใช่เพราะคำพูดของเราสักหน่อย
3-4 เดือนหลังจากอ้อยตาย เรือนไม้ซึ่งถูกใช้เป็นห้องเก็บสัมภาระก็กลายเป็นที่ลองของของดิฉันและกลุ่มแก๊งอีก 5 คน เพราะปิดเทอมใหญ่พอดี และคุณพ่อคุณแม่ก็ต้องไปเมืองนอก
ดิฉันชวนเพื่อนร่วมแก๊งทั้งหมดมาค้างที่บ้าน เราสนุกกันมากๆ จนคนรถ คนสวน และแม่ครัวต่างเอือมระอาไปตามๆ กัน
สุดท้าย ดิฉันท้าให้ใครก็ตามที่ใจกล้า ใจถึง ไปนอนห้องที่อ้อยผูกคอตาย โดยมีเงื่อนไขว่า..ต้องถูกขังล็อกกุญแจด้านนอกไว้ตลอดคืน ปรากฏว่า แอน-สาวห้าวที่สุดในกลุ่มรับคำท้าค่ะ
ป้าสายที่เป็นแม่ครัวแกโมโหและห้ามปราม แต่เราก็ไม่ยอมฟัง กลับหัวเราะกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่
รุ้งเช้าเราไขประตู ปล่อยแอนออกมา..
ดูเธอเปลี่ยนไปค่ะ ถามอะไรก็ไม่ตอบ ไม่ยอมบอกว่าเจออะไรบ้าง เราเลยคิดว่าไม่มีอะไร..แต่แอนไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอกลับมีบางสิ่งบางอย่างในกิริยาท่าทางเหมือนกับอ้อยขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่แอนไม่เคยรู้จักอ้อยเลย
ดิฉันยอมรับว่ากลัวแววตาของเธอมากจริงๆ ค่ะ เพราะชอบแอบจ้อง พอหันไปสบตาเธอแล้วขนลุกซ่าไปทั้งตัว ต้นคอเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง..
ให้ตายเถอะ! มันเป็นแววตาของอ้อยชัดๆ
และแล้ว ก่อนที่เราจะเรียนจบเทอมสุดท้ายของ ม.6 นั่นเอง แอนก็ท้อง! พวกเราช็อกสุดขีด เหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายหนักขึ้น เมื่อแอนหาทางออกด้วยการผูกคอตายเหมือนอ้อยไม่มีผิด
พวกเราทั้ง 5 คน แทบสติแตกไปตามๆ กันเมื่อทราบข่าว
ดิฉันแทบช็อก ทั้งตกใจและหวาดกลัว สำนึกตัวว่าเป็นผู้ผิดตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว..ก๊วนเราสลายไปตั้งแต่นั้น ดิฉันทำบุญใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้แก่อ้อยและแอนตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
- ข่าวสด หน้า 38 - ฉบับวันที่ 23 สิงหาคม 2547
ผีที่หอพัก 1เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเราและก็เพื่อน
ตอนนั้นเราพึ่งจบจากโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งใกล้บ้านและไปต่อ ปวส.ที่โรงเรียนรัฐบาลในตัวเมือง พอไปก็ต้องไปอยู่หอพักโรงเรียนซึ่งเป็นหอไม้สองชั้น เราไปอยู่กะเพื่อนสองคน ในห้องเดียวกัน แรกๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเด็กหอมากมาย ซึ่งมีแต่เด็กผู้หญิงเพราะหอพักที่นั่นเป็นหอหญิงล้วน
จนมาคืนนึง หลังจากกลับจากโรงเรียนเราก็ทำกิจกรรมที่เราทำเป็นประจำตามปกติ เพื่อนของเราคุยโทรศัพท์อยู่กะแฟนจนฉันเผลอหลับ ไป รู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ก็เห็นเพื่อนรักนอนอยู่ข้างๆ เหลือบไปดูที่นาฬิกาก็ ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว เราจึงตัดสินใจปลุกเพื่อนเพื่อที่จะไปอาบน้ำเพราะเรายังไม่ได้อาบน้ำกันเลยแต่เพื่อนเจ้ากำก็ไม่ยอมตื่น เราก็คิดว่าไปอาบก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันก็คงตามไป และเราก็ลงมาชั้นล่างเพื่อไปเข้าห้องน้ำซึ่งห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม
ข้างล่างเงียบสงัดและมืดสนิท เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะปกติเป็นคนที่กล้าอยู่แล้วก็เลยเดินตามความมือเพื่อไปเปิดไฟห้องน้ำแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ อ้อ ห้องน้ำของหอพักมีอยู่ 5 ห้องซึ่งเราเข้าไปอาบน้ำในห้องที่2 พอกำลังจะเตรียมตัวอาบ จู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำและคิดว่าน่าจะเป็นห้องที่ 3 เราเลยคิดว่าคงเป็นเพื่อนแน่ๆ และก็พูดขึ้นว่า ทำไมมาช้าจัง ......ไม่มีเสียงตอบแต่ได้ยินแต่เสียงน้ำลาดลงพื้นซึ่งเหมือนเสียงคนอาบน้ำ แล้วเราก็เลยพูดขึ้นว่า โกรธเราเร๋อที่เราไม่ปลุกเราสมควรจะโกรธเธอมากกว่านะที่ไม่ยอมปลุกเราคุยโทรศัพท์เสร็จก็หลับไปกับเค้าเลยนะ.....ไม่มีเสียงตอบอีก เราก็ไม่สนใจแต่ก็อาบน้ำจนเสร็จ..
และก็ออกมาจากห้องน้ำ ..แต่เราก็ต้องแปลกใจ ที่
ทำไม.......ห้องน้ำทุกห้องประตูเปิดหมด และไม่มีห้องไหนแลยที่จะมีล่องรอยของคนอาบน้ำ......เราทั้งอึ้ง ทั้งงง และจู่ๆขนก็พร้อมใจกันลุกขึ้นทันที.....
เราก็ไม่รีรอรีบวิ่งขึ้นห้องโดยไม่คิดชีวิตคิดแต่ว่า เจอดีเข้าแล้วสิเรา และเข้าไปในห้องก็เห็นเพื่อนสาวสุดที่รักนอนหลับอย่างมีความสุข......
คืนนั้นเรากลัวจนนอนไม่หลับเลยถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะจะทำยังไงถ้าเปนสถาานการณ์นี้
ที่หอพัก2
เพื่อนๆคงจะจำกันได้นะคะ
หลังจากที่เจอผีในห้องน้ำนะ เราก็ไม่กล้าไปอาบน้ำคนเดียวเลย
พอกลับไปบ้าน ก็ขอพ่อย้ายมาอยู่ที่บ้าน โดยจะขึ้นรถ ไปโรงเรียน
แต่พ่อไม่อนุญาติ และให้หาพระ ไปใว้กราบก็ได้ และยังว่า เราคิดมาก
แต่พอหลังจากที่เล่าให้เพื่อนร่วมห้องฟังนะเพื่อนก็ไม่เชื่อเรา จนกระทั่งคืนนึง........................
หลังจากที่เราสองคน นอนเล่น ประมาณ 3 ทุ่มกว่า เราได้ยินเสียงคนคลาง บนเพดานห้อง เหมือนมีอะไรซักอย่างอยู่บนฟ่า เราสองคนต่างหันมองหน้ากันและเสียงนั้นก็ค่อยๆดังขึ้น จนได้ยินชัดว่าเป็นเสียงของผู้หญิงแก่
เรารู้ว่าตอนนั้น ขนเราลุกไปทั้งตัว และรู้ดีว่าคงเจอดีแน่ๆเลย เรากับเพื่อนพร้อมใจกันลุกขึ้นโดยอัตโนมัติโดยไม่มีใครชวนใครลุกขึ้นก่อน เราวิ่งไปคว้าไม้แขวนผ้าที่แขวนอยู่ ส่วนเพื่อนเราวิ่งออกไปนอกห้อง แต่เราอยาผม้เหลือเกินว่าต้นเหตุของเสียงนั้นคืออะไร และกำลังจะเอาไม้แขวนผ้าไปตีที่ฟ่านั้น
....และก้อมีมือนึงที่เย็นยะเยือกมาจับที่แขน เราตกใจแทบช๊อก ......
แต่พอหันไปดันเป็นเพื่อนซี้เราเอง เพื่อนบอกว่า ขอร้องอย่าไปเล่นกับอะไรที่มันมองไม่เห็น และเสียงนั้นก็หายไป
แต่ให้ตายเถอะ เรากับเพื่อนได้ยินเสียงนั้นชัดมากๆ จนไม่กล้าที่จะอยุ่หอนั้นแล้ว จึงย้ายออก
และ ก่อนจะย้าย คนข้างหอเค้าเล่าให้ฟังว่า เคยมี ผู้ดูแลหอ เป็นคนแก่ ผูกคอตาย ที่หอนี้ เพราะอะไรก็ไม่รู้สาเหตุ แต่หอนี้โดนปิดมานาน พอเรื่องซา ก็เปิดให้อยู่โดยที่คิดค่าหอ แบบถูกๆ
เคยมีเด็กหอที่นี่เจอ หลายคนและก็มาเล่าต่อๆกันให้ฟัง
ใว้คราวหน้าเราจะเล่าให้ฟังอีกนะ เพราะหอนี้ น่ากลัวมากเลย
dtz,ไม่เคยเล่าเรื่องสยองขวัญนี้ให้ใครฟังมาก่อนเลย ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความลับก็จริง แต่เราก็รู้ๆ กันอยู่แค่ 5 คนเท่านั้นเอง ใครจะเชื่อเราล่ะคะ?
ปัจจุบันดิฉันอายุ 40 ปี มีครอบครัวและลูกๆ ที่กำลังน่ารักน่าเอ็นดู แต่เหตุการณ์แปลกประหลาดครั้งนั้น ดิฉันกับเพื่อนๆ ไม่เคยลืม และไม่มีวันลืมได้เด็ดขาด.. มันทั้งคาใจ ทั้งเป็นบาดแผลที่แม้ไม่มีใครไปสะกิดสะเกา มันก็เจ็บแปลบได้เสมอ
ตอนเรียน ม.ปลายอยู่โรงเรียนชื่อดัง ดิฉันซ่าน่าดู และเป็น 1 ในกลุ่มแก๊ง 6 สาวที่ร่ำลือกันว่า สวย เท่ และสุดแสบ ชอบทำอะไรบ้าๆ พิเรนทร์ๆ ตามประสาเด็กวัยรุ่น โดยเลียนแบบพฤติกรรมจากหนังฝรั่ง บางครั้งก็เกินเลยจนดูใจร้าย อย่างการชอบเอาคนที่จ๋องๆ อ่อนแอกว่ามาล้อเป็นตัวตลก
แหม! นึกย้อนไปแล้วก็อายตัวเองบอกไม่ถูกค่ะ เวลาเจอเพื่อนคนนั้นในงานเลี้ยงรุ่น ดิฉันยังเคยไปสารภาพบาปและขอโทษเธอ แต่เธอผู้นั้นกลับหัวเราะไม่ถือสาและรักดิฉันในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง น่าละอายจริงๆ เลย
ความแผลงทำให้กลุ่มดิฉันเจอเรื่องราวร้ายกาจ กลายเป็นตราบาป เพราะคราวนี้ไม่มีใครมาให้อภัยอย่างเพื่อนคนนั้น
คุณพ่อคุณแม่ดิฉันเป็นนักธุรกิจระดับเศรษฐี ต้องติดต่อและเดินทางไปต่างประเทศเสมอๆ บ้านหรือคฤหาสน์ของเราอยู่สุขุมวิทช่วงต้นๆ มีบ่าวไพร่เพียบพร้อม ทั้งคนรถ คนสวน คนรับใช้ แม่ครัวและผู้ช่วย รวมแล้ว 5-6 คนได้ค่ะ
ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีเรือนคนใช้อยู่ภายในบริเวณบ้าน แยกต่างหากจากตึกใหญ่ โดยปลูกเป็นลักษณะบังกะโล 3 หลัง โดยหลังหนึ่งเป็นที่อยู่ของครอบครัวคนรถ อีกหลังเป็นของคนสวนกับแม่ครัวซึ่งเป็นสามีภรรยากัน ส่วนสาวใช้อยู่ที่เรือนไม้สีขาวหลังเล็ก มีแค่ห้องนอนและห้องน้ำ แถมยังอยู่ห่างออกไปชิดรั้วหลังบ้าน
เมื่อพ.ศ. 2524 เรามีสาวใช้อายุ 17 ปี เท่าๆ ดิฉันตอนนั้น เธอชื่ออ้อย เป็นสาวเมืองเหนือ มีจริตจะก้านที่ดิฉันค่อนขอดอย่างหมั่นไส้เงียบๆ แค่ในใจ แต่ภายนอกก็เสแสร้งทำดีกับเธอ
ดิฉันบาปจริงๆ ค่ะ ความหมั่นไส้ทำให้หลอกล่อเธอไปในทางตกต่ำลงทุกทีๆ เช่น สอนให้เธอดื่มเบียร์ผสมน้ำผึ้งกับมะนาว หรือผสมเข้ากับโค้ก
เมื่อมีช่างก่อสร้างข้างบ้านมาติดพันเธอ ดิฉันนี่แหละเป็นคนยุยงส่งเสริม แอบเอากุญแจรั้วให้เธอยืมไขประตู ลอบไปเที่ยวกับผู้ชายยามดึกดื่นค่อนคืน..ไม่นานอ้อยก็ท้องป่องขึ้นมา
แทนที่จะสงสาร ดิฉันกลับกระหน่ำซ้ำเติมความเสียขวัญของเธอด้วยคำพูด เช่น เธอต้องแย่แน่! พ่อแม่ต้องเล่นงานเธอแน่! ชาวบ้านต้องนินทาว่าร้ายให้พ่อแม่เธออับอายจนแทบจะเอาปี๊บคลุมหัว..สารพัดสารพัน
ในที่สุด อ้อยก็ผูกคอตายในห้องนอนที่เรือนไม้สีขาวริมรั้วนั่นเอง!
ดิฉันใจหาย พยายามแก้ตัวให้ตัวเองฟังว่า อ้อยมันไม่รักดีเองต่างหาก ไม่ใช่เพราะคำพูดของเราสักหน่อย
3-4 เดือนหลังจากอ้อยตาย เรือนไม้ซึ่งถูกใช้เป็นห้องเก็บสัมภาระก็กลายเป็นที่ลองของของดิฉันและกลุ่มแก๊งอีก 5 คน เพราะปิดเทอมใหญ่พอดี และคุณพ่อคุณแม่ก็ต้องไปเมืองนอก
ดิฉันชวนเพื่อนร่วมแก๊งทั้งหมดมาค้างที่บ้าน เราสนุกกันมากๆ จนคนรถ คนสวน และแม่ครัวต่างเอือมระอาไปตามๆ กัน
สุดท้าย ดิฉันท้าให้ใครก็ตามที่ใจกล้า ใจถึง ไปนอนห้องที่อ้อยผูกคอตาย โดยมีเงื่อนไขว่า..ต้องถูกขังล็อกกุญแจด้านนอกไว้ตลอดคืน ปรากฏว่า แอน-สาวห้าวที่สุดในกลุ่มรับคำท้าค่ะ
ป้าสายที่เป็นแม่ครัวแกโมโหและห้ามปราม แต่เราก็ไม่ยอมฟัง กลับหัวเราะกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่
รุ้งเช้าเราไขประตู ปล่อยแอนออกมา..
ดูเธอเปลี่ยนไปค่ะ ถามอะไรก็ไม่ตอบ ไม่ยอมบอกว่าเจออะไรบ้าง เราเลยคิดว่าไม่มีอะไร..แต่แอนไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอกลับมีบางสิ่งบางอย่างในกิริยาท่าทางเหมือนกับอ้อยขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่แอนไม่เคยรู้จักอ้อยเลย
ดิฉันยอมรับว่ากลัวแววตาของเธอมากจริงๆ ค่ะ เพราะชอบแอบจ้อง พอหันไปสบตาเธอแล้วขนลุกซ่าไปทั้งตัว ต้นคอเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง..
ให้ตายเถอะ! มันเป็นแววตาของอ้อยชัดๆ
และแล้ว ก่อนที่เราจะเรียนจบเทอมสุดท้ายของ ม.6 นั่นเอง แอนก็ท้อง! พวกเราช็อกสุดขีด เหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายหนักขึ้น เมื่อแอนหาทางออกด้วยการผูกคอตายเหมือนอ้อยไม่มีผิด
พวกเราทั้ง 5 คน แทบสติแตกไปตามๆ กันเมื่อทราบข่าว
ดิฉันแทบช็อก ทั้งตกใจและหวาดกลัว สำนึกตัวว่าเป็นผู้ผิดตั้งแต่แรก แต่ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว..ก๊วนเราสลายไปตั้งแต่นั้น ดิฉันทำบุญใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้แก่อ้อยและแอนตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก
ใบหนาด
- ข่าวสด หน้า 38 - ฉบับวันที่ 23 สิงหาคม 2547
ผีที่หอพัก 1เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเราและก็เพื่อน
ตอนนั้นเราพึ่งจบจากโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งใกล้บ้านและไปต่อ ปวส.ที่โรงเรียนรัฐบาลในตัวเมือง พอไปก็ต้องไปอยู่หอพักโรงเรียนซึ่งเป็นหอไม้สองชั้น เราไปอยู่กะเพื่อนสองคน ในห้องเดียวกัน แรกๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเด็กหอมากมาย ซึ่งมีแต่เด็กผู้หญิงเพราะหอพักที่นั่นเป็นหอหญิงล้วน
จนมาคืนนึง หลังจากกลับจากโรงเรียนเราก็ทำกิจกรรมที่เราทำเป็นประจำตามปกติ เพื่อนของเราคุยโทรศัพท์อยู่กะแฟนจนฉันเผลอหลับ ไป รู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ก็เห็นเพื่อนรักนอนอยู่ข้างๆ เหลือบไปดูที่นาฬิกาก็ ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว เราจึงตัดสินใจปลุกเพื่อนเพื่อที่จะไปอาบน้ำเพราะเรายังไม่ได้อาบน้ำกันเลยแต่เพื่อนเจ้ากำก็ไม่ยอมตื่น เราก็คิดว่าไปอาบก่อนดีกว่าเดี๋ยวมันก็คงตามไป และเราก็ลงมาชั้นล่างเพื่อไปเข้าห้องน้ำซึ่งห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวม
ข้างล่างเงียบสงัดและมืดสนิท เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะปกติเป็นคนที่กล้าอยู่แล้วก็เลยเดินตามความมือเพื่อไปเปิดไฟห้องน้ำแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ อ้อ ห้องน้ำของหอพักมีอยู่ 5 ห้องซึ่งเราเข้าไปอาบน้ำในห้องที่2 พอกำลังจะเตรียมตัวอาบ จู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำและคิดว่าน่าจะเป็นห้องที่ 3 เราเลยคิดว่าคงเป็นเพื่อนแน่ๆ และก็พูดขึ้นว่า ทำไมมาช้าจัง ......ไม่มีเสียงตอบแต่ได้ยินแต่เสียงน้ำลาดลงพื้นซึ่งเหมือนเสียงคนอาบน้ำ แล้วเราก็เลยพูดขึ้นว่า โกรธเราเร๋อที่เราไม่ปลุกเราสมควรจะโกรธเธอมากกว่านะที่ไม่ยอมปลุกเราคุยโทรศัพท์เสร็จก็หลับไปกับเค้าเลยนะ.....ไม่มีเสียงตอบอีก เราก็ไม่สนใจแต่ก็อาบน้ำจนเสร็จ..
และก็ออกมาจากห้องน้ำ ..แต่เราก็ต้องแปลกใจ ที่
ทำไม.......ห้องน้ำทุกห้องประตูเปิดหมด และไม่มีห้องไหนแลยที่จะมีล่องรอยของคนอาบน้ำ......เราทั้งอึ้ง ทั้งงง และจู่ๆขนก็พร้อมใจกันลุกขึ้นทันที.....
เราก็ไม่รีรอรีบวิ่งขึ้นห้องโดยไม่คิดชีวิตคิดแต่ว่า เจอดีเข้าแล้วสิเรา และเข้าไปในห้องก็เห็นเพื่อนสาวสุดที่รักนอนหลับอย่างมีความสุข......
คืนนั้นเรากลัวจนนอนไม่หลับเลยถ้าเป็นเพื่อนๆล่ะจะทำยังไงถ้าเปนสถาานการณ์นี้
ที่หอพัก2
เพื่อนๆคงจะจำกันได้นะคะ
หลังจากที่เจอผีในห้องน้ำนะ เราก็ไม่กล้าไปอาบน้ำคนเดียวเลย
พอกลับไปบ้าน ก็ขอพ่อย้ายมาอยู่ที่บ้าน โดยจะขึ้นรถ ไปโรงเรียน
แต่พ่อไม่อนุญาติ และให้หาพระ ไปใว้กราบก็ได้ และยังว่า เราคิดมาก
แต่พอหลังจากที่เล่าให้เพื่อนร่วมห้องฟังนะเพื่อนก็ไม่เชื่อเรา จนกระทั่งคืนนึง........................
หลังจากที่เราสองคน นอนเล่น ประมาณ 3 ทุ่มกว่า เราได้ยินเสียงคนคลาง บนเพดานห้อง เหมือนมีอะไรซักอย่างอยู่บนฟ่า เราสองคนต่างหันมองหน้ากันและเสียงนั้นก็ค่อยๆดังขึ้น จนได้ยินชัดว่าเป็นเสียงของผู้หญิงแก่
เรารู้ว่าตอนนั้น ขนเราลุกไปทั้งตัว และรู้ดีว่าคงเจอดีแน่ๆเลย เรากับเพื่อนพร้อมใจกันลุกขึ้นโดยอัตโนมัติโดยไม่มีใครชวนใครลุกขึ้นก่อน เราวิ่งไปคว้าไม้แขวนผ้าที่แขวนอยู่ ส่วนเพื่อนเราวิ่งออกไปนอกห้อง แต่เราอยาผม้เหลือเกินว่าต้นเหตุของเสียงนั้นคืออะไร และกำลังจะเอาไม้แขวนผ้าไปตีที่ฟ่านั้น
....และก้อมีมือนึงที่เย็นยะเยือกมาจับที่แขน เราตกใจแทบช๊อก ......
แต่พอหันไปดันเป็นเพื่อนซี้เราเอง เพื่อนบอกว่า ขอร้องอย่าไปเล่นกับอะไรที่มันมองไม่เห็น และเสียงนั้นก็หายไป
แต่ให้ตายเถอะ เรากับเพื่อนได้ยินเสียงนั้นชัดมากๆ จนไม่กล้าที่จะอยุ่หอนั้นแล้ว จึงย้ายออก
และ ก่อนจะย้าย คนข้างหอเค้าเล่าให้ฟังว่า เคยมี ผู้ดูแลหอ เป็นคนแก่ ผูกคอตาย ที่หอนี้ เพราะอะไรก็ไม่รู้สาเหตุ แต่หอนี้โดนปิดมานาน พอเรื่องซา ก็เปิดให้อยู่โดยที่คิดค่าหอ แบบถูกๆ
เคยมีเด็กหอที่นี่เจอ หลายคนและก็มาเล่าต่อๆกันให้ฟัง
ใว้คราวหน้าเราจะเล่าให้ฟังอีกนะ เพราะหอนี้ น่ากลัวมากเลย
อ่านกันบ้างไหมเนี๊ยะ