เธเนเธฒเธ
วันหนึ่งมีอาจารย์สอนปรัชญาเดินหิ้วอะไรมาไม่รู้เยอะแยะ
และก็เตรียมตัวสอนนักศึกษา
สักพักอาจารย์หยิบเหยือกแก้วขึ้นมา
พร้อมกับใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็มเหยือก
แล้วจึงถามนศ.ว่า เหยือกเต็มรึยัง? นศ.
ก็เห็นว่ามันใส่ไม่ได้แล้วจึงตอบไปว่า
เต็มแล้ว.........
แต่อีกประเดี๋ยว อาจารย์ก็หยิบ[Cut]บขึ้นมา 1 [Cut]บ
พร้อมกับนำกรวดที่อยู่ใน[Cut]บนั้นมาเทลงไปในเหยือกแก้วอันเดิม
กรวดก็ค่อย ๆ
วิ่งลงไปในเหยือกตามแรงโน้มถ่วงของโลกจนเต็มเหยือก
อาจารย์จึงเอ่ยถามขึ้นอีกว่า เหยือกเต็มรึยัง? นศ.
ก็พร้อมใจกันตอบว่า
เต็มแล้ว
คราวนี้อาจารย์ก็หยิบกล่องขึ้นมา
พร้อมกับเททรายที่อยู่ในกล่องนั้นลงไป
ทรายก็ไหลไปตามช่องว่างในเหยือกใบเดิมจนเต็มเหยือก
อาจารย์ก็ถามนศ.อีกว่า
เต็มยัง? คราวนี้นศ. มั่นใจว่าเต็มแน่นอน
จึงตอบอย่างมั่นใจไปว่า
เต็มแล้ว
อาจารย์ก็อมยิ้ม
สักพักอาจารย์แอบหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมา
พร้อมกับเปิดกระป๋องแล้วเทเบียร์ลงไป
น้ำเบียร์ก็ไหลลงไปอย่างรวดเร็วจนเต็มเหยือก นศ.
ก็หัวเราะฮากันลั่นห้องเรียน!!!!!!
เมื่อเสียงหัวเราะเริ่มซาลง อาจารย์ก็เอ่ยปากขึ้นว่า
ชีวิตเรามันก็เหมือนเหยือกใบนี้แหละ
......ลูกเทนนิส หมายถึง สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
คือสิ่งที่เราขาดอะไรก็ได้แต่ขาดเจ้าสิ่งนี้ไม่ได้
อาจจะเป็นครอบครัว อนาคต
ฯลฯ
......กรวดก็เป็นสิ่งที่สำคัญรองลงมา
อาจจะเป็นหน้าที่การงาน การเรียน
เพื่อนฝูง เป็นต้น
......ส่วนทราย ก็เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่เรามักชอบที่จะหมกมุ่นอยู่กับมันตลอดเวลา
ลองคิดดูว่า ถ้าเราเอาทรายเทลงไปก่อน
มันก็จะไม่มีที่ว่างเหลือให้กรวด
ให้ลูกเทนนิสใส่เลยนะ เปรียบดั่งกับ
ถ้าเรามัวแต่หมกมุ่นหรือจมปลักกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
เราก็จะเสียเวลาไปตรงนั้นมาก
แทนที่จะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่สำคัญกว่า
ถ้าเราสามารถเรียงลำดับความสำคัญในชีวิตได้ เรื่องเล็ก
ๆ น้อย ๆ
มันก็แค่เม็ดทรายเท่านั้น!!!
นศ. คนหนึ่งยืนขึ้นถามอาจารย์ด้วยความสงสัยว่า
อาจารย์แล้วเบียร์ล่ะ
อาจารย์ก็ยิ้ม ๆ พร้อมกับพูดว่า
แม้ว่าชีวิตคนเราจะเต็มเปี่ยมสักแค่ไหน
แต่เราก็ยังมีที่ว่างสำหรับเบียร์เสมอ นศ.
ก็ฮากันกลิ้ง ฮ่า
ๆๆๆๆๆ
และก็เตรียมตัวสอนนักศึกษา
สักพักอาจารย์หยิบเหยือกแก้วขึ้นมา
พร้อมกับใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็มเหยือก
แล้วจึงถามนศ.ว่า เหยือกเต็มรึยัง? นศ.
ก็เห็นว่ามันใส่ไม่ได้แล้วจึงตอบไปว่า
เต็มแล้ว.........
แต่อีกประเดี๋ยว อาจารย์ก็หยิบ[Cut]บขึ้นมา 1 [Cut]บ
พร้อมกับนำกรวดที่อยู่ใน[Cut]บนั้นมาเทลงไปในเหยือกแก้วอันเดิม
กรวดก็ค่อย ๆ
วิ่งลงไปในเหยือกตามแรงโน้มถ่วงของโลกจนเต็มเหยือก
อาจารย์จึงเอ่ยถามขึ้นอีกว่า เหยือกเต็มรึยัง? นศ.
ก็พร้อมใจกันตอบว่า
เต็มแล้ว
คราวนี้อาจารย์ก็หยิบกล่องขึ้นมา
พร้อมกับเททรายที่อยู่ในกล่องนั้นลงไป
ทรายก็ไหลไปตามช่องว่างในเหยือกใบเดิมจนเต็มเหยือก
อาจารย์ก็ถามนศ.อีกว่า
เต็มยัง? คราวนี้นศ. มั่นใจว่าเต็มแน่นอน
จึงตอบอย่างมั่นใจไปว่า
เต็มแล้ว
อาจารย์ก็อมยิ้ม
สักพักอาจารย์แอบหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมา
พร้อมกับเปิดกระป๋องแล้วเทเบียร์ลงไป
น้ำเบียร์ก็ไหลลงไปอย่างรวดเร็วจนเต็มเหยือก นศ.
ก็หัวเราะฮากันลั่นห้องเรียน!!!!!!
เมื่อเสียงหัวเราะเริ่มซาลง อาจารย์ก็เอ่ยปากขึ้นว่า
ชีวิตเรามันก็เหมือนเหยือกใบนี้แหละ
......ลูกเทนนิส หมายถึง สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
คือสิ่งที่เราขาดอะไรก็ได้แต่ขาดเจ้าสิ่งนี้ไม่ได้
อาจจะเป็นครอบครัว อนาคต
ฯลฯ
......กรวดก็เป็นสิ่งที่สำคัญรองลงมา
อาจจะเป็นหน้าที่การงาน การเรียน
เพื่อนฝูง เป็นต้น
......ส่วนทราย ก็เป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่เรามักชอบที่จะหมกมุ่นอยู่กับมันตลอดเวลา
ลองคิดดูว่า ถ้าเราเอาทรายเทลงไปก่อน
มันก็จะไม่มีที่ว่างเหลือให้กรวด
ให้ลูกเทนนิสใส่เลยนะ เปรียบดั่งกับ
ถ้าเรามัวแต่หมกมุ่นหรือจมปลักกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
เราก็จะเสียเวลาไปตรงนั้นมาก
แทนที่จะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่สำคัญกว่า
ถ้าเราสามารถเรียงลำดับความสำคัญในชีวิตได้ เรื่องเล็ก
ๆ น้อย ๆ
มันก็แค่เม็ดทรายเท่านั้น!!!
นศ. คนหนึ่งยืนขึ้นถามอาจารย์ด้วยความสงสัยว่า
อาจารย์แล้วเบียร์ล่ะ
อาจารย์ก็ยิ้ม ๆ พร้อมกับพูดว่า
แม้ว่าชีวิตคนเราจะเต็มเปี่ยมสักแค่ไหน
แต่เราก็ยังมีที่ว่างสำหรับเบียร์เสมอ นศ.
ก็ฮากันกลิ้ง ฮ่า
ๆๆๆๆๆ
อืม