เธเนเธฒเธ
คำเตือน......................................อ่านแล้วระวังนอนไม่หลับนะ
"ต๊ะ" เด็กหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งซึ่งเรียนจบม.6 แล้วมาต่อมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ต๊ะไม่รู้จักใครเลย จึงต้องมาเช่าหอพักอยู่คนเดียว จนวันนึงเขาพบกับหญิงผู้แสนดี ชื่อว่า "แก้ว"
แก้ว เธอเป็นสาวหน้าตาธรรมดาๆคนหนึ่ง แก้วอยู่ชมรมนาฏศิลป์ มือของแก้วสวยมากๆ ต๊ะไปแอบนั่งดูเธอซ้อมรำทุกวัน จนวันนึงแก้วใจอ่อนจึงยอมตกลงเป็นแฟนกับต๊ะ........
ความรักของต๊ะและแก้วเป็นไปอย่างราบรื่น จนมาวันหนึ่ง แก้วได้เข้ามาอยู่หอเดียวกับต๊ะ.......ด้วยความที่ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกัน.....จึงทำให้เค้ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งไปมากกว่าคำว่า"แฟน".........หลังจากนั้นไม่นาน แก้วก็เริ่มเปลี่ยนไป.....จากผู้หญิงที่แสนดี.......กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์และขี้หึงอย่างไร้เหตุผล.....
ต๊ะเริ่มอึดอัดกับความขี้หึงของแก้ว.........
บ่อยครั้งที่ต๊ะกับแก้วทะเลาะกัน..........จนต๊ะทนไม่ไหว จึงเก็บของออกจากหอไป........
ต๊ะจึงไปขออาศัยอยู่กับหนิง(เพื่อนรุ่นพี่ในคณะ)ชั่วคราว เพราะหนิงเป็นเพื่อนคนเดียวที่พักที่บ้านของตัวเอง ไม่ได้พักหอเหมือนคนอื่นๆ
วันหนึ่งในขณะที่ต๊ะกำลังกินข้าวอยู่กับเพื่อนๆ
แก้วโทรหาต๊ะ.........และขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย............
ด้วยความที่ต๊ะเป็นห่วงแก้ว....จึงขอตัวกลับก่อน......แต่ต๊ะไม่มีรถกลับ หนิงจึงอาสาพาไปหาแก้วเอง.......
แก้วเห็นหนิงและต๊ะกลับมาด้วยกัน.........แก้วตรงเข้าไปจะทำร้ายหนิง.......แต่ต๊ะห้ามไว้.........ต๊ะพยายามอธิบายว่าหนิงเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของต๊ะ........แต่แก้วโวยวายและไม่ยอมฟัง ด้วยความที่ต๊ะโมโหแก้ว ต๊ะจึงบอกเลิกแก้วไป......
วันต่อมา.....แก้วพยายามติดต่อต๊ะ.........แต่ติดต่อไม่ได้เพราะต๊ะเปลี่ยนเบอร์มือถือ....
แก้วหาวิธีที่จะติดต่อต๊ะให้ได้ แก้วจึงคิดจะส่งอีเมลล์หาต๊ะ...เพราะต๊ะชอบเช็คเมลล์อยู่เสมอ
แก้วจึงส่งเมลล์ไปว่า แก้วจะกรีดข้อมือตัวเอง ถ้าต๊ะไม่มาหา......
แต่ช่วงนั้นต๊ะกำลังสอบ......ต๊ะจึงไม่ไปเช็คเมลล์เลย
แก้วรอต๊ะที่ห้องทุกวัน......ต๊ะก้อไม่มา
แก้วจึงส่งเมลล์ไปหาต๊ะอีกว่า......ถ้าต๊ะไม่มาแก้วจะตัดนิ้วตัวเอง นิ้วที่ต๊ะชอบพูดเสมอว่า นิ้วของแก้วสวยนักสวยหนา
แต่แล้วต๊ะก้อไม่มา......
แก้วตัดนิ้วของเธอวันละนิ้ว ละนิ้ว.......แก้วนั่งรอคนรักของเธออย่างสิ้นหวัง.....จนแก้วตรอมใจตายในห้องนั้น.........
หลังจากที่แก้วตาย........ห้องพักนั้นก้อปิดเป็นการถาวร.......(เพราะความเฮี้ยนของแก้ว)
2 ปีต่อมา......
มีนักศึกษาชายคนหนึ่ง เขาชื่อว่า "เอส" มาเรียนต่อที่มหาลัยในกรุงเทพ
เอสพยายามหาหอพักที่อยู่ใกล้มหาลัยมากที่สุด เพราะเอสไม่อยากลำบากเวลาเดินทาง
จนเอสได้มาเจอหอพักนี้ (หอที่แก้วตาย) ในตอนนั้นหอพักเต็มหมด แต่เอสอยากได้ที่นี่มากๆจึงขอร้องเจ้าของหอพัก......(เพราะเอสไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้ว)
เจ้าของหอพักยอมเปิดห้องนั้นให้เอส........
เอสจึงเข้าอยู่คืนนั้นเลย......
คืนนั้นเอง...
ขณะที่เอสนอนพักเอาแรง หลังจากที่เหนื่อยกับการเดินทางมาทั้งวัน.......
เอสได้ยินเสียงดังกุกกัก......
เอสไม่คิดอะไร.......นึกว่าเสียงของข้างๆห้อง.....
เอสจึงนอนต่อ...........
ประมาณตีสองเอสตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ..........
ขณะที่เอสออกมาจากห้องน้ำ.......เอสได้ยินเสียงกุกๆกักๆอีก.....
เอสหาต้นเหตุของเสียงนั้น......
เสียงดังขึ้น ดังขึ้น และดังขึ้น
เสียงมาจากทางโต๊ะเขียนหนังสือ
เอสเดินเข้าไปใกล้ๆ.........................................................
เอสค่อยๆชักลิ้นชักออกอย่างช้าๆ................
ทันใดนั้น เอสเห็นมือที่ไร้นิ้ว ซีดผาด ยื่นออกมาจับมือเขาไว้.........
เขาตกใจสุดขีด!!!!
แล้วเขาก้อได้ยินเสียงพูดว่า................
อุ๊ย!!!!ขอโทษครับ.........คุณใช่โนบิตะรึป่าวอ่ะครับ.....ผมโดเรมอนครับ......มาจากอนาคต......จะมาช่วยให้โนบิตะฉลาดขึ้นอ่ะครับ................
"ต๊ะ" เด็กหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งซึ่งเรียนจบม.6 แล้วมาต่อมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ต๊ะไม่รู้จักใครเลย จึงต้องมาเช่าหอพักอยู่คนเดียว จนวันนึงเขาพบกับหญิงผู้แสนดี ชื่อว่า "แก้ว"
แก้ว เธอเป็นสาวหน้าตาธรรมดาๆคนหนึ่ง แก้วอยู่ชมรมนาฏศิลป์ มือของแก้วสวยมากๆ ต๊ะไปแอบนั่งดูเธอซ้อมรำทุกวัน จนวันนึงแก้วใจอ่อนจึงยอมตกลงเป็นแฟนกับต๊ะ........
ความรักของต๊ะและแก้วเป็นไปอย่างราบรื่น จนมาวันหนึ่ง แก้วได้เข้ามาอยู่หอเดียวกับต๊ะ.......ด้วยความที่ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกัน.....จึงทำให้เค้ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งไปมากกว่าคำว่า"แฟน".........หลังจากนั้นไม่นาน แก้วก็เริ่มเปลี่ยนไป.....จากผู้หญิงที่แสนดี.......กลายเป็นคนเจ้าอารมณ์และขี้หึงอย่างไร้เหตุผล.....
ต๊ะเริ่มอึดอัดกับความขี้หึงของแก้ว.........
บ่อยครั้งที่ต๊ะกับแก้วทะเลาะกัน..........จนต๊ะทนไม่ไหว จึงเก็บของออกจากหอไป........
ต๊ะจึงไปขออาศัยอยู่กับหนิง(เพื่อนรุ่นพี่ในคณะ)ชั่วคราว เพราะหนิงเป็นเพื่อนคนเดียวที่พักที่บ้านของตัวเอง ไม่ได้พักหอเหมือนคนอื่นๆ
วันหนึ่งในขณะที่ต๊ะกำลังกินข้าวอยู่กับเพื่อนๆ
แก้วโทรหาต๊ะ.........และขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย............
ด้วยความที่ต๊ะเป็นห่วงแก้ว....จึงขอตัวกลับก่อน......แต่ต๊ะไม่มีรถกลับ หนิงจึงอาสาพาไปหาแก้วเอง.......
แก้วเห็นหนิงและต๊ะกลับมาด้วยกัน.........แก้วตรงเข้าไปจะทำร้ายหนิง.......แต่ต๊ะห้ามไว้.........ต๊ะพยายามอธิบายว่าหนิงเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของต๊ะ........แต่แก้วโวยวายและไม่ยอมฟัง ด้วยความที่ต๊ะโมโหแก้ว ต๊ะจึงบอกเลิกแก้วไป......
วันต่อมา.....แก้วพยายามติดต่อต๊ะ.........แต่ติดต่อไม่ได้เพราะต๊ะเปลี่ยนเบอร์มือถือ....
แก้วหาวิธีที่จะติดต่อต๊ะให้ได้ แก้วจึงคิดจะส่งอีเมลล์หาต๊ะ...เพราะต๊ะชอบเช็คเมลล์อยู่เสมอ
แก้วจึงส่งเมลล์ไปว่า แก้วจะกรีดข้อมือตัวเอง ถ้าต๊ะไม่มาหา......
แต่ช่วงนั้นต๊ะกำลังสอบ......ต๊ะจึงไม่ไปเช็คเมลล์เลย
แก้วรอต๊ะที่ห้องทุกวัน......ต๊ะก้อไม่มา
แก้วจึงส่งเมลล์ไปหาต๊ะอีกว่า......ถ้าต๊ะไม่มาแก้วจะตัดนิ้วตัวเอง นิ้วที่ต๊ะชอบพูดเสมอว่า นิ้วของแก้วสวยนักสวยหนา
แต่แล้วต๊ะก้อไม่มา......
แก้วตัดนิ้วของเธอวันละนิ้ว ละนิ้ว.......แก้วนั่งรอคนรักของเธออย่างสิ้นหวัง.....จนแก้วตรอมใจตายในห้องนั้น.........
หลังจากที่แก้วตาย........ห้องพักนั้นก้อปิดเป็นการถาวร.......(เพราะความเฮี้ยนของแก้ว)
2 ปีต่อมา......
มีนักศึกษาชายคนหนึ่ง เขาชื่อว่า "เอส" มาเรียนต่อที่มหาลัยในกรุงเทพ
เอสพยายามหาหอพักที่อยู่ใกล้มหาลัยมากที่สุด เพราะเอสไม่อยากลำบากเวลาเดินทาง
จนเอสได้มาเจอหอพักนี้ (หอที่แก้วตาย) ในตอนนั้นหอพักเต็มหมด แต่เอสอยากได้ที่นี่มากๆจึงขอร้องเจ้าของหอพัก......(เพราะเอสไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้ว)
เจ้าของหอพักยอมเปิดห้องนั้นให้เอส........
เอสจึงเข้าอยู่คืนนั้นเลย......
คืนนั้นเอง...
ขณะที่เอสนอนพักเอาแรง หลังจากที่เหนื่อยกับการเดินทางมาทั้งวัน.......
เอสได้ยินเสียงดังกุกกัก......
เอสไม่คิดอะไร.......นึกว่าเสียงของข้างๆห้อง.....
เอสจึงนอนต่อ...........
ประมาณตีสองเอสตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ..........
ขณะที่เอสออกมาจากห้องน้ำ.......เอสได้ยินเสียงกุกๆกักๆอีก.....
เอสหาต้นเหตุของเสียงนั้น......
เสียงดังขึ้น ดังขึ้น และดังขึ้น
เสียงมาจากทางโต๊ะเขียนหนังสือ
เอสเดินเข้าไปใกล้ๆ.........................................................
เอสค่อยๆชักลิ้นชักออกอย่างช้าๆ................
ทันใดนั้น เอสเห็นมือที่ไร้นิ้ว ซีดผาด ยื่นออกมาจับมือเขาไว้.........
เขาตกใจสุดขีด!!!!
แล้วเขาก้อได้ยินเสียงพูดว่า................
อุ๊ย!!!!ขอโทษครับ.........คุณใช่โนบิตะรึป่าวอ่ะครับ.....ผมโดเรมอนครับ......มาจากอนาคต......จะมาช่วยให้โนบิตะฉลาดขึ้นอ่ะครับ................
ถ้ามีภาพประกอบ .................